تزريق گاز به ميادين نفتي روش بسيار مناسبي براي حفظ توليد و يا افزايش آن در انواع امتزاجي تزريق شناخته مي شود. ناهمگني هاي موجود در سنگ مخزن همواره چالش بسيار جدي براي پياده سازي اين روش مي باشد و باعث مي گردد، گاز تزريقي، تنها نفت موجود در مسير ها و كانال هاي اصلي را توليد كند و بخش عظيمي از نفت در بخش هاي كم تراواي سنگ مخزن باقي بماند. اين موضوع خصوصا در مخازن نفتي ايران كه عمدتا شكافدار هستند، باعث شده است راندمان بازيافت در ايران حدود 20 درصد باشد كه اين به معناي آن است كه حدود 80 درصد از اشباع نفت درجاي مخزن در مسير ها و تخلخل هاي كم تراوا باقي بماند. بازيافت اين بخش از نفت امري بسيار مشكل و هزينه بر مي باشد كه در حال حاضر روش هاي تزريق گاز غني (كه محتوي كات هاي ارزشمند نفتي است و اصولا نبايد مجددا به مخزن تزريق شود) و تزريق فوم بعنوان راه حل در دنيا مطرح شده است. در اين طرح با استفاده از مطالعات تحليلي، و آزمايشگاهي در ابعاد ميكرو مدل و مغزه نشان داده ايم، تزريق گازسرد باعث ايجاد جريان هاي همرفت قوي مارانگوني مي شود و براين اساس نفت باقيمانده در سنگ به سمت مسيرهاي اصلي هدايت مي شود و نهايتا بازيافت مي گردد. نتايج نشان مي دهد كاربرد اين روش در ابعاد مغزه مي تواند منجر به بازيافت 15 درصدي بازيافت نفت (و بيشتر در شرايط مناسب) گردد. جريان همرفت مارانگوني در علوم مهندسي شيمي و ... كاملا شناخته شده است، اما در مهندسي نفت و مهندسي مخزن اين جريان كمتر شناخته شده است و اكثر روش هاي ازديادبرداشت برپايه مكانيسم هاي شناخته شده؛ ثقلي، مويينه و گرانرو تعريف شده اند. لذا كاربرد اين پديده در افزايش بازيافت نفت در دنيا كاملا جديد مي باشد. كارايي اين پديده، اولين بار در مطالعات دكتراي مريم خسروي در تزريق دي اكسيدكربن شناخته شد و طرح حاضر پس از بررسي جنبه هاي مطالعاتي و آزمايشگاهي آن مفتخريم براي اولين بار اعلام كنيم، تزريق گاز سرد جهت ايجاد شوك حرارتي در مخزن روشي بسيار كم هزينه و كارا مي باشد (خصوصا در مياديني كه در حال حاضر داراي تاسيسات سطح الارضي تزريق گاز مي باشند) كه به سادگي منجر به توليد بخش قابل ملاحظه اي از نفت به تله افتاده در مخزن مي شود.

ژلهاي نگهدارنده سرما مي توانند سرما را براي مدت طولاني در خود نگه دارند. از اين ژلها در پزشكي و همچنين در انتقال مواد زيستي ، اعضاي پيوندي ، خون و ... استفاده مي شود. در حال حاضر از مخلوط يخ و نمك براي انتقال و يا نگهداري اعضا پيوندي استفاده مي شود كه به ساختار بافت آسيب مي رساند در صورتيكه ژل سرمازاي ساخته شده نرم بوده و از ديگر مزاياي آن سازگاري با محيط زيست و قابليت استفاده مجدد آن براي چندين باره است. در اين پروژه روش ساخت اين نوع ژل نگهدارنده سرما كه اصطلاحا پليمر سرما زاي نرم ناميده مي شود ارائه مي گردد. براي ساخت ژل مزبور از پلي وينيل الكل به عنوان پليمر تشكيل دهنده ژل استفاده شده است. براي بررسي ميزان ماندگاري سرما در ژل ساخته شده تغييرات دماي اين ژل با زمان اندازه گيري شد. آزمايشهاي انجام شده نشان مي دهد كه ميزان ماندگاري سرما در اين ژل نرم خيلي بيشتر از ژلهاي نرم داخلي و خارجي موجود در بازار است. به عبارت دقيقتر زمان موثر متوسط در يك ژل (پي . سي . اس) حدود 6:45 است. در حالي كه اين زمان براي يك ژل نرم موجود در بازار تقريبا 3 ساعت است. هم چنين در اين مقاله اثر تغيير چگالي در ميزان ماندگاري سرما مورد بررسي قرار مي گيرد كه اين پارامتر مي تواند زمان موثر ژل را افزايش دهد.

كاربرد عنصر اختراعي با عنوان " كيت استخراج ژنوم ويروس SARS-C0V-2 از نمونه ي سوآپ با روش رسوبي" در جداسازي و تخليص ژنوم ويروس كروناي جديد جهت انجام تست تشخيصي PCR مي باشد. در حال حاضر به دليل مصرف بالاي كيت هاي استخراج رايج مورد استفاده (كيت هاي ستوني) گاها تامين اين كيت ها و يا ستون هاي مورد استفاده در آنها با مشكل مواجه مي شود و همچين به دليل وارداتي بودن قيمت تمام شده ي آنها بالا مي باشد. اين اختراع نياز به ستون براي استخراج را مرتفع و روشي ارزان (استفاده از محلول هاي شيميايي كه اسيد نوكلئيك را رسوب مي دهد به جاي ستون) را جايگزين آن مي كند. در اين روش به طور خلاصه از محلول نمك آمونيوم استات با ملاريته ي 7.5 و در عدم حضور الكل براي رسوب پروتئين ها كه از مداخله كننده ها در واكنش PCR هستند استفاده ميشود. پس از حذف پروتئين ها، بااستفاده از نمك سديم استات 3 مولار اسيد نوكلئيك ويروسي رسوب داده مي شود و با شستشو با اتانول 70% تخليص مي گردد. پس از اين مراحل نمونه ي بدست آمده آماده ي استفاده در واكنش PCR مي باشد (تصوير 1). شدت و شيب منحني هاي بدست آمده نشان دهنده ي خلوص اسيد نوكلئيك نمونه ي استخراج شده مي باشد (تصوير 2و3).

يكي از بزرگترين مشكلات گريبانگير بشر مشكل مقابله با ميكروارگانيسم ها است كه در طول زمان در مقابل داروها و مواد ضد عفوني كننده رايج مقاوم شده اند. براي مقابله با اين مشكل راه كارهاي ممكن عبارتند از: الف) تعويض فرمولاسيون مواد و ماده به كار رفته ب) افزايش مقدار مصرفي ماده